Fundacja Pomyśl o Przyszłości

Prawo antymonopolowe

89/22/EEC BPB – decyzja Komisji Europejskiej z dnia 5 grudnia 1988 r.

Strony postępowania

 Iberian Trading UK Limited, BPB Industries plc

Branża (produkt)

ścianki gipsowe

Określenie relewantnego rynku produktów

Komisja uznała, że relewantnym rynkiem jest rynek ścianek gipsowych.

Określenie relewantnego rynku geograficznego

Komisja uznała, że relewantnymi rynkami są osobno Wielka Brytania i Irlandia. BPB posiada spółki-córki na obu tych rynkach (każda zajmuje się produkcją gipsu i dystrybucją), oba rynki rządzą się specyficznymi dla siebie zasadami. BPB działa na terytorium całej Europy, ale ze względu na specyfikę rynku (wyspy, transport morski) Wielka Brytania i Irlandia tworzą osobne rynki relewantne.

Pozycja dominująca 

Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: ponad 90% udziału w rynku zarówno w Wielkiej Brytanii jak i Irlandii, jedyni producenci, świetnie rozwinięty system dystrybucji, zaplecze technologiczne i finansowe.

Nadużycie pozycji dominującej

W połowie lat 80 XX w. Iberian Trading i Lafarge zaczęły stopniowo konkurować z BPB sprowadzając z kontynentu ścianki gipsowe. W celu niedopuszczenia i wyrzucenia konkurentów z rynku BPB podjęła szereg działań:

1. w zamian za wyłączność BPB płaciło wybranym firmom co miesiąc określoną sumę pieniężną jako „składkę” na działalność reklamową i promocyjną dystrybutorów – BPB oferowało w szczególności takie porozumienia firmom sprzedającym produkty konkurencji, co powodowało że konkurenci cały czas musieli szukać nowych rynków zbytu;

2. w sytuacjach wydłużonego oczekiwania na produkty/dostawy, BPB prowadziło politykę faworyzacji klientów wiernych BPB – wskazani klienci otrzymywali dostawy w pierwszej kolejności przed klientami, którzy również sprzedawali towary konkurencji;

3. w Irlandii zmniejszono rabaty firmom sprzedającym towar konkurentów oraz jednocześnie przyznano rabaty firmom, które zdecydowały się brać towar wyłącznie od BPB – taka polityka prowadziła do trudnej sytuacji firm sprzedających towary konkurentów (ceny konkurencji nie były na tyle niskie żeby firmy mogły pokryć zaistniałą różnicę).

Wskazane powyżej przypadki zostały uznane przez Komisję za nadużycie pozycji dominującej. Komisja badała również kilka innych rzekomych naruszeń, ale uznała, że nie stanowią one nadużycia pozycji dominującej a zwykłą, konkurencyjną politykę cenową.

Komisja nałożyła łączną grzywnę w wysokości 3 150 000 ECU.

opracowanie: radca prawny Anna Radkowiak-Macuda